Dag 3

Goedemorgen,

het is 01.45 uur en ik heb nog steeds niet naar mijn serie gekeken, zeg. En… nu dat ik er over nadenk… ik heb wel wat pinda’s gegeten maar meer ook niet.

Heb weer een fout gemaakt. Regina (de moeder van mijn peetzoon) had me foto’s en video’s gestuurd van mijn tijd met hun… drie weken… jullie zien het al aankomen, toch?

Dus, daar heb ik eigenlijk sinds mijn laatste bericht hier na gekeken.

Ik mis hun! En ik weet, dat het goed was om er naartoe te gaan! Als ik naar mijn peetzoon kijk – hoe wij met elkaar omgaan, hoe hij naar mij kijkt – dan weet ik, dat het goed was om er te zijn. Zoom, facetime, whatsapp, noem het maar op. Wat wij samen in drie weken hebben beleefd zijn de 24 dagen of 576 uren in isolatie waard. Dus, spijt: -100!

Spreek jullie later!

11:16 uur (165 uren te gaan)

Ik lag zo op bed en dacht: zal ik vandaag maar een pyjama dag van maken? Waarom eigenlijk überhaupt kleren aantrekken?

Nu kijk ik naar mijn gordijn – de straat is bijna niet te zien. Anna zit op de bank met haar Wodka… beetje voor zich heen te staren. Ik ga dus wel kleren aantrekken. Dan kan het gordijn open – voor Anna!

Zal ik misschien ook gaan douchen? Wow! Moet niet overdrijven! Ik heb nog 165 uren te gaan – moet zuinig zijn met dingen die ik wil doen.

Ik herinner me nog mijn eerste isolatie! Ging super, tot ongeveer dag vijf of zo. In het begin was ik lekker bezig met dingen waar ik normaal gesproken nooit echt aan toe kom. Veel muziek maken, video’s kijken, gamen, opruimen, schoon maken…

Te veel te vaak en te snel gedaan. Ik had het van mezelf niet verwacht, maar zelfs ík kan niet vier dagen achter elkaar elke dag hetzelfde over en over en over blijven doen. Wordt té snel té saai. En dan sta je d’er – op je vijfde dag – de helft – en weet niet meer wat je nog moet doen. In je huis. Alleen.

Dan lijkt de voordeur dichter dan dat die is. De muren komen op je af en zo – ha! Letterlijk!

Maar nu ben ik bijna een “isolatie pro”! Hey, ik bedoel maar: 36 dagen achter mijn rug dit jaar! Deze keer begin ik met bloggen en series kijken. Als ik er geen zin meer in heb ga ik over na muziek maken en series kijken. En daarna gamen, series kijken en muziek maken.

Af en toe belonen met een douche en wat mooie kleren aantrekken. Beetje make up op, gezichtsmaskers en pedicure. Een “spa day” moet wel tijdens mijn 240 uur isolatie!

Nou, kleren aan doen en koffie zetten.

Spreek jullie later!

12:03 uur (164 uren te gaan)

Ik zat net te denken… oh! Nu ben ik het weer vergeten. Nou dan…

12:06 uur

Heb mijn blaadjes voor de deur weg geveegt. Hey, dat mag! Ik heb het nagelezen bij de GGD of RIVM of waar dan ook! Niet dat er per sé in staat dat je blaadjes voor je eigen deur mag verwijderen… maar, ach, ik dwaal weer af!

Er was ook echt niemand op straat toen ik naar buiten ging. En ja, mijn bezem staat buiten, maar daar moeten de mensen sowieso van afblijven. Hij is van mij – my precious… my birthday present… eh… zo iets…

Stralend blauwe hemel buiten, de zon schijnt. Dit wordt een mooie dag – ik weet het gewoon! Misschien hebben de “anderen” toch gelijk en zijn 240 uren in isolatie helemaal niet zo erg?

Spreek jullie later!

12:10 uur

YAAAAY, wheeeeeheeee! Ik heb de eerste “volger”! Wow! Sorry, Dennis, voor al die uitroeptekens…

Nou, koffie staat er – back to business! Vertalen! Dan kan Lily het gewoon makkelijker lezen en, wie weet? Misschien de één of ander nietnederlandspratende mens ook?

Spreek jullie later!

15:42 uur (161 uren te gaan)

Gelukt! Ik ben er achter gekomen! Nu heb ik ook een homepage in het Engels.

Nou – nog even linken en vertalen. Whohoooo!

Zelfs het feit dat mijn bovenburen – of olifanten – terug zijn maakt mijn dag niet meer stuk!

“I am king of the hill! I am king of the hill!”

Peter (Left – the Musical)

Spreek jullie later!

18:55 uur (158 uren te gaan)

Op zich heb ik niks te vertellen…

Mijn homepage en de eerste twee dagen zijn naar het Engels vertaaldt en staan online.

Heb officiéél de titel “sappenkoningin” gekregen… psst, Bert! Niet verder vertellen dat ik mezelf tot sappenkoning uitgeroepen heb…

En nu? Geen idee…

Spreek jullie later!

19:35 uur (iets van 157 uren te gaan)

Nou goed, ik weet dat ik zei, dat ik het niet belangrijk vind of er iemand mijn dagboek leest of niet…

Ik ben van mening verandert… vindt het toch jammer – ik geef het toe! Heb wel één volger!

Maar misschien… als jullie zin hebben… en op moment niks te doen hebben of zo… zouden jullie een opmerking hier achter willen laten? Een pinda of iets dergelijks?

Hoeft niet, hoor… voel je niet verplicht…

Spreek jullie later…

22:10 uur (153 uren te gaan – hey! Mijn verjaardag! Whoohoo!)

Het is niet per sé saai… begrijp me niet verkeerd. Zit spelletjes te doen… serie kijken… koken… eten… wat je gewoon doet in je dagelijks leven…

Ik heb op zich ook nog geen zin om mensen te zien.

Het is maar… hoe moet ik het uitleggen? De voordeur is nog steeds hartstikke dicht…

Misschien is het het feit, dat ik op momenten als deze “normaal gesproken” met Johan naar de Minnaar zou gaan.

Misschien is het ook zo, dat er “normaal gesproken” mensen bij mij langs zouden komen…

Dat mag nu niet meer…

Humeur:10 Wanhoop:0 Frustratie:0

Spreek jullie later…

23:46 uur (152 uren te gaan)

Another day done!

Dank jullie wel, echt waar! Iedereen! Jullie weten niet, wat het voor mij betekent, dat jullie vrijwillig mijn dagboek lezen…

Hermannus, Jakob, Anna, Johan en Bert… ik weet dat ik nog mensen vergeten ben. Maar jullie zijn degene die me vandaag het meest gesteund en geholpen hebben.

Bij deze, bedankt!

Liefs,

de Geitenwollensokkenmens