Dag 7

11:47 uur (55 uren te gaan)

Hé? Darn it darn it darn it! Donderdag? Niet waar, toch? Ik kan toch woensdag al uit isolatie?

Vorige week maandag in isolatie gegaan om 18:30 uur. Dus, dat was dag één… oh, ik snap het! Ik heb het hier gewoon verkeerd neergezet… phew! Gelukkig… ik dacht al! Niks aan de hand dus.

Mijn wereld word namelijk steeds kleiner en mijn humeur steeds slechter. Lontje steeds korter.

Humeur: 2 Wanhoop: 0 Frustratie: 8

Ik zit te denken om de telefoon maar weer uit te zetten. Te veel mensen die proberen om me op te vrolijken. En ik zeg het hier nog een keer. Het gaat er niet om, dat ik niks te doen heb. Er is super veel wat ik zou kunnen doen.

Ik heb geen puf meer. Zelf het schrijven van mijn blog vergt te veel energie. Inmiddels is het enige wat ik nog doe gewoon slapen, slapen, slapen. Vannacht ook weer 14 uur geslapen.

Lekker mijn deken over mijn hoofd trekken en de “boze buitenwereld” vergeten. Oordoppen in, ogen dicht – niks horen, niks zien – het liefst niks voelen ook… niet denken… dat wil niet zo maar. Behalve als ik slaap. Dus probeer ik gewoon lekker veel te slapen.

Zo gaat de tijd het snelst om.

Spreek jullie later!

13:06 uur

Zat net te denken – ik wil vandaag gewoon lekker dingen opnemen voor het musical. Ik denk dat dat niet gaat lukken… vanwegen al die herrie buiten en boven en naast en ach, gewoon overal.

Ik ga het wel doen, hoor! Maar eerst nog een sinaasappel-aardbei sapje en een cigaret. Jep, ben al dagen los van de koffie, goed, hé? Nu dat ik het zeg… misschien toch zo nog ff koffie drinken, hihi.

Had ik dat verteld? De characters zijn terug! Ik vroeg me af waar ze waren. Het was zo stil. Alleen Leo and Anna die op mijn bank zaten en lekker aan het kletsen waren. De rest was gewoon weg…

Totdat ik de auto weer tegen kwam! Daar zaten ze in. Gewoon heel braaf aan het wachten op mij. En nu is er weer leven in mijn… hoofd. Welkom terug, mensen. Ik begon jullie echt te missen.

“Alright! Let’s get started, Luisa!”

Leo (Left – The Musical

Misschien ga ik ook weer een grappig verhaaltje verzinnen? Zo als deze:

Road Trip with Lily:

Spreek jullie later!

14:29 uur (52 freaking uren te gaan)

GVD, mensen! Kap er nou eens mee! Ik weet zelf hoe lang ik hier nog opgesloten zit! Ik ben gewoon kwaad! Laat me met rust!

Sluit jullie maar zelf op voor tien freaking dagen! Voor niks! Laten we dat toch maar doen! Iedereen sluit zich op voor tien dagen! Dan gaat die flauwekul vanzelf over!

Ok, dan zullen mensen zelfmoord plegen of andere vermoorden, nou en?

Zien jullie nu hoe kwaad ik ben?

Serieus!

Humeur: 0 Wanhoop: 0 Frustratie: 100

Eigenlijk heb ik inmiddels niet eens meer zin om naar buiten te gaan! Echt waar. Tussen al die schapen leven? Bleeeeeeh, laat iemand anders het doen… bleeeeeh, ik vindt mijn groen gras lekker… bleeeeeeh, dat schaap daar kijkt raar… bleeeeeeeh… laten we maar afstand houden!

Maar! Vanaf woensdag kan ik gewoon weer zelf kiezen om wel of niet naar buiten te gaan!

En: “HELLO? Ik zit hier al 190 freaking uren opgesloten? VERGETEN?” Alsjemenou!

“Stel je niet zo aan, Luisa, het zijn toch nog maar 52 uren. Kom, zeg! Doe maar gewoon normaal!”

SHUT UP SHUT UP SHUT UP!

15:40 uur (misschien maar niet meer aftellen…)

Dat heeft geholpen! Johan was net langs met boodschappen – wees niet bang, hij heeft ze op bankje buiten achtergelaten.

En mijn eerste afsprak voor woensdag 18:30 staat ook! YAAAY!

Plus, van die 50 uur die ik nog moet doen kan ik natuurlijk ook gewoon makkelijk minstens 24 uur slapen! Dat zijn dan ook nog maar 26 uur te gaan. En als ik het heeeeel goed doe ga ik gewoon straks naar bed en slaap tot morgen 14.00 en ga dan weer naar bed en slaap tot woensdag 14.00!

Klinkt positief, of niet?

“Rule number one: when dealing with zombies – cardio!”

Peter (Left – The Musical)

Spreek jullie later!

18:08 uur

Humeur: 0 Wanhoop: 10 Frustratie: 2.999.999.999

Ok… frustratie level is niet meer bij te houden.

Hebben jullie eigenlijk begrepen waar het mij hier om gaat?

Waarom ik dit doe?

Blijkbaar niet! Het gaat niet om mezelf! Hallo?

Ik geef op… leef maar een lekker leventje, een leven zo als jullie dat willen. Als kleine onschuldige schapen die niet zien wat er om hun heen gebeurd. En ik ga hier echt niet op in.

Nee, ik ga er niet op in dat er wel een kwade ziekte is. Ik ga er niet op in wat de media met jullie doet. Ik ga er niet op in wat jullie zelfs met jullie doen! Ik ga er ook niet op in dat het tijd wordt om eindelijk wakker te worden. Ik ga er vooral niet op in wat er gaat gebeuren als ik deze tijd achter mijn rug heb.

Is er serieus nog een van jullie over, die serieus denkt dat ik naar die 240 uren gevangenis echt in vrijheid kan leven vanaf nu?

Hoe dom ben je dan?

En het gaat me niet om de bedreiging en of de maatregels goed of slecht zijn – nee! Als je dat denkt raad ik je aan om mijn blog nog een keer goed te lezen!

Wordt wakker, mensen! Een van mijn kennissen zei: Maar, er is een of ander filosoof die zei: Als al die maatregels nou een mens kunnen beschermen, dan zijn ze goed.

Draai dit maar om, asljeblieft! HOE VEEL MENSEN DOEN WE ER KWAAD MEE?

Nou. Het wordt tijd om hier een einde aan te maken. Er is toch niemand die snapt waar ik dit voor deed. Maar kom niet naar mij toe als er iets is! Kom niet aan mijn voordeur kloppen! Ik ben klaar met de mensheid. Ik heb mijn geloof (ja, deze keer meen ik geloof) in jullie verloren!

Want jullie hebben mij weer laten zien dat ik niet spoor. Niet erbij hoor. Dat ik anders ben. Anders denk. Dus bij deze: vecht jullie eigen strijd. Jullie hebben me maar weer lekker in de steek gelaten.

Bedankt!

Bij deze sluit ik af met de woorden van mijn lievelings auteur:

21:29 uur

Nog maar een ding en dan ga ik deze blog voor goed sluiten.

Hier de dingen waar ik over nadenk:

• ik heb mensen om hulp gevraagd en er zijn maar drie die me geholpen hebben
• deze drie mensen weten dat ze me niet kunnen helpen maar hebben het toch geprobeerd
• als ik zeg dat ik op moment mijn gasforneus heel aantrekklijk vind… denken jullie dat het een.. hoe zeg je het? Bedreiging is? Dat ik het alleen maar zeg omdat ik gehoord wil worden?
• mijn gasforneus is op moment mijn beste vriend
• mijn alcohol is op moment mijn beste vriend
• wat gebeurd er met mij na de isolatie? Ik moet er niet over nadenken.
• de wereld is verandert en blijkbaar is er niemand die het ziet.
• de meeste mensen in mijn omgeving denken, dat ik een van de “dwarsdenkers” ben, een van die mensen, die rechtsradikaal zijn, een van die, die een aluminium hoedje dragen
• ik heb op moment het gevoel dat mijn vrienden me gewoon niet serieus nemen. Jullie denken dat het niet zo is? Kijk nog eens goed naar de statements die ik net heb gepost. Als er maar een is waar jullie spontaan het gevoel krijgen van: “Meid, stel je niet aan…” Then I will rest my case.
• Ik voel me in de steek gelaten.
• Ik voel me eenzaam.

Ik wens jullie nog een fijne tijd en een blij leven!