Goedenavond,

morgen meer! Ik moest deze ff met jullie delen! Dank je wel, Regina!

Goedenmiddag,

ben ik er gisteren toch niet meer aan toe gekomen, om hier nog iets te schrijven… nou, doe ik het nu even.

Het was een heel erg leuke en positiefe dag. Zo als jullie misschien weten werk ik in de horeca – vooral sappen en smoothies maken.

Plus, dat is inmiddels wel duidelijk, denk ik – ben ik vrijgesteld van de maskerplicht.

Dus, voordat de deuren open gingen stond ik er in mijn roze bubbel – lekker bezig. Niet te veel denken, gewoon doen.

Tuurlijk kwamen vragen in me op, zo als: “Hoe gaan de gasten op mij reageren? Vriendelijk? Vijandig? Afstandelijk?”

Ik hou het kort: de sfeer was uitermate positief! Er was maar een van – weet ik hoeveel gasten – die een beetje mopperig op mij reageerde. De rest was zo als altijd. Vriendelijk en aardig.

Wat ben ik er nog steeds blij om! Misschien heb ik me toch veels te druk gemaakt? Zijn Nederlanders over het algemeen toch anders dan Duitsers – niet dat iedereen hetzelfde is. Kunnen Nederlanders mensen beter accepteren die niet “onder de norm vallen”? Of is het bij de norm horen?

Nou, anyways, het leven buiten mijn bubbel is weer wat groter geworden. Kan ik weer wat makkelijker mijn deur uit gaan zonder meteen in paniek te raken. Lekker naar de winkel gaan om boodschappen te doen? Ok, niet te veel te snel willen of doen… Rustig aan.

En – ik ben ook nog achter iets anders gekomen, wat ik op zich niet van me verwachtte. Toen ik lekker bezig was met sinaasappels persen…. komt een mevrouw zonder masker binnen. “Whooooaaaah! Dat mag toch niet?”, betrap ik mezelf te denken! Serieus! Dat was even schrikken, zeg.

Dus, lieve Luisa, dacht ik zo. Begrijp je nu de andere kant wat beter? Als jij nou een winkel binnen komt? Dat er mensen net zo op jou reageren als jij toen in die milliseconde op de mevrouw? Zou je er vanaf nu wel aan denken, dat jij dezelfde gedachten hebt als de mensen die jezelf veroordeelt? Ga ik zeker proberen! Nooit vergeten dat het raar is in deze tijden om iemand te zien zonder vermomming.

Bij deze wil ik hier graag een oproep doen aan mijn vrienden, kennissen en medemensen: Zouden jullie alsjeblieft willen stoppen met het proberen om mij te helpen? Te redden? Zorgen om me maken? Willen jullie niet meer tegen me zeggen: “Trek het je niet zo aan?” Of “Maak je niet zo druk?” En erger nog: “Mensen veranderen gewoon niet?”

Het zit namelijk zo: dat zal me nooit gaan lukken. Ik kan mijn oogkleur net zo goed niet veranderen als het feit dat ik me dingen wel “te veel” aantrek. En dat vindt ik – eerlijk gezegd – goed! Ik hou ervan dat ik probeer om voor anderen op te staan en te helpen. Ik vind het goed dat ik opstandig en recalcitrant ben. Ik wil gewoon graag andere mensen blij maken en opvrolijken, hun hoop geven.

Er was gister op mijn werk een oudere meneer, van een jaar of 70 plus schat ik in. Hij heeft een bekertje met soep gekocht. Stond die bij de kassa om af te rekenen en vroeg: “Ik mag hem waarschijnlijk niet hier opeten, toch?” Dat brak mijn hart! Begrijpen jullie me? Die meneer moet dus zijn soep ergens anders opeten – alleen thuis? Op straat? Kan die niet eens meer gezellig tussen andere mensen zitten – babbeltje maken, grappen uithalen, vergeten dat hij misschien alleen is…

Als jullie nu weer denken: “Trek het je niet zo aan. De tijden zijn zo als ze zijn. Mensen veranderen niet…” Zeg dat niet tegen mij. Dan stort mijn wereld nog meer in elkaar, krijgt mijn bubbel nog een barst meer…

Want… dan begin ik meteen te denken: “Moet ik nou – zo als het nu is – de rest van mijn leven doorstaan? Elke dag weer huilen om het feit dat ik nooit meer zonder paniek mijn deur uit kan gaan? Sterk zijn? Over mijn angsten heen zetten? Mijn vrienden niet mag zien of aanraken? Niemand ooit weer een hand mogen geven of drie zoentjes? Geen gezelligheid op terrasjes? Geen karaoke avonden meer? Nooit meer spontaan ergens naartoe kunnen gaan? Nooit meer reizen met openbaar vervoer?”

Dat kan ik niet… dat wil ik niet. Maar hoe gaan we deze situatie veranderen als we niet met elkaar leren om weer mensen te zijn? Juist de pijn aantrekken die we allemaal voelen in deze tijden?

Ja, ik ben overgevoelig. Dat is nou eenmaal zo. Lukt het jullie om dat nou te accepteren?

Dan zie je misschien ook nog een andere kant van me. Regina, een van mijn beste vriendinnen zei gister: “Luisa, kijk dan toch maar goed! Jij bent zo sterk! Jij gaat naar je werk! Jij staat er zonder masker! En jij blijft het doen ook!”

Liefs,

de geitenwollensokkenmens

Letting someone die alone is a sign of real love!
Real freedom is only taking place in isolation!
Thinking for yourself is a danger for the wellbeing of society!
Vaccination is taking care of another!

Betray those next to you!
Keep a distance from now on and for always!
Sacrifice everything from now on for hygiene!
Protect the unborn!
Refrain from reproduction!
Wear a mask from now on and always!
Forget your surroundings!
Wear a mask for always!

Surrender to reality!

Opposition to vaccination has no rights!
Disown those who deny a mask!

That is real solidarity!
Do your best not to get infected!
Total sterilisation!
Bodily contact will only cause harm!
Only loneliness is being safe!
Wear a mask for eternity!
Secure the non born!
Our breath is deadly!
You are only safe in total isolation!
Always follow the rules!
Vaccination is caring!

Always keep a distance from now on!
Sacrifice everything that makes you a human being!
Sacrifice everything for hygiene!
Protect the ones you love!
Leave them in isolation!
Protect the unborn!
Refrain from reproduction!

Welcome to our new reality. With those words I’ll go to bed.