Beste mensen,

het is maandag, 29 november 2021, 14 uur 57.

Hier zit ik maar weer achter mijn computer te huilen. Buiten schijnt de zon, de hemel is stralend blauw, af een toe een paar grote grijze wolken die langs zweven.

Ik zou zo graag maar weer iets grappigs of positiefs hier willen schrijven. Maar ja, dat lukt op moment niet echt. Van wegen de éne doordringende, alles verstorende en pijnlijke vraag die al maanden in mijn hoofd hangt, die alle ruimte in beslag neemt en steeds groter wordt. Steeds meer aandacht vraagt. Steeds lastiger wordt en energie opvreet.

Is dit echt allemaal waar? Het kan toch niet waar zijn? Is dit echt waar?

Ik kom net terug van mijn arts – had al een week ontzettend last van mijn schouder en dacht dat ik maar beter laat kijken voordat ik weer ga werken. Overbelasting, dus daar kan ik iets mee.

Waarom ben ik toen niet gewoon naar huis gegaan? Waarom kan ik niet mijn mond houden? Nee, dat kan ik blijkbaar echt niet. Dus heb ik de vraag gesteld: “Als deskundige, wat raad u iemand aan – wel of niet laten prikken?”

En ja, toen kwamen ze weer… de dingen die je tegenwoordig van alle kanten hoort:

1. Ik kan het zeker aanraden.
2. De kans om ernstig ziek te worden van Corona is te hoog (zie cijfers ziekenhuis opnamen)
3. Het is geen genetische manipulatie.
4. Er zijn geen ernstige bijwerkingen. (nog meer cijfers, cijfers, cijfers…)

Goed. Ook het feit dat ik maar door bleef vragen – waar heeft u nou de informatie vandaan? Geen nieuws. Alles wat ik allemaal al kende, RIVM en zo. Ook het feit dat ik uitlegde wat strikt biologisch gezien (wat in mijn boeken staat) nou genetische manipulatie is. Ook dat ik namen als Robert Malone (“uitvinder” van mRNA vaccinaties… ok… dat was heel erg Jip en Janneke), of andere wetenschappers noemde. Ook het feit dat ik keer op keer vroeg: “Waar heeft u de cijfers vandaan?” of “Waarom spreken er dus zo veel wetenschappers tegen?” of “Ben ik nou een doom denker?” Zelfs dat hielp niet

Ik had iets anders gehoopt. En dat is vooral het probleem. Mijn verwachtingen aan dit gesprek. Die waren te hoog. Als je verwachtingen te hoog zijn dan kun je op zich nog maar teleur gesteld worden.

Het zit namelijk zo: als wetenschapper heb je vragen. En dan zijn er natuurlijk meerdere antwoorden mogelijk, dus hypothesen. Dan ga je een stap verder, dan volgt het onderzoek. En nee, beste mensen. Dan krijg je geen antwoord. Dan krijg je een hoge of kleine waarschijnlijkheid. Dus dan zie je welke hypothese de grootste kans maakt om “waar” of “juist” te zijn. Dat betekent niet dat het werklijk zo is. Elke andere wetenschapper, die juist de zelfde vraag heeft, juist de zelfde hypothesen, juist de zelfde weg van onderzoek heeft gekozen kan de waarschijnlijkheid gewoon over hoop gooien…

Klinkt ingewikkeld, hé? Voor ons is het dat niet. Makkelijk gezegd betekent dat dat er in de wetenschap geen “JA” of “NEE” bestaat – alleen een: met alle waarschijnlijkheid onder die of die omstandigheden kan ik zien dat het zo lijkt alsof het inderdaad zo is.

Als je naar universiteit gaat woord je minstens vier jaar lang (afhankelijk hoe snel je klaar bent met je studie) “gebrainwasht” – vier jaar lang leer je dus af om te zeggen “JA, hij of zij heeft gelijk.” of “Nee, dat is niet waar.” We leven naar simpele definities, er moeten geen onzekerheden bestaan. “Geloof” of “overtuigingen” of “ik denk, dat…” dat is simpelweg (qua definitie) geen wetenschap.

Hoor jij me zeggen: “Ik denk, dat het juvenilhormoon voor de groei van insecten nodig is?” of “Ik denk dat chloroplasten alleen maar in planten voorkomen?”

Is jullie trouwens opgevallen, dat biologen het nog steeds alleen maar over de Evolutie Theorie van Darwin hebben? Nee? Let maar goed op volgende keer als je erover praat.

Mijn verwachtingen voor vandaag waren dus antwoorden zo als deze:

1. Ik weet het niet.
2. Ik heb mensen meegemaakt die wel zwaar ziek waren. En die hadden tegelijkertijd een positieve testuitslag.
3. Dus hier is de waarschijnlijkheid hoog dat ze wel Corona hadden.
4. Meer zegt zo een PCR test niet uit.
5. De zogenaamde vaccines, tja, wat moet ik erover zeggen? Ik heb gehoord dat de bijwerkingen niet hoog zijn.
6. Mijn patiënten hebben volgens mij geen last van bijwerkingen.
7. Als u meer over bijwerkingen wilt weten, vooral hoe we ze constateren dan kunt u hier kijken.
8. Ik ben me bewust dat de zogenaamde vaccines in een testfase zitten en dat we inderdaad nog niet veel over lange gevolgen kunnen zeggen. Mijn persoonlijk gevoel zegt, dat ik ze toch kan aanraden van wegen de (ziekenhuis opnamen, Corona doden, enzovoort).
9. Ik zou graag langer met u in gesprek gaan, om al u vragen te beantwoorden, maar helaas heb ik nu geen tijd voor. Kunnen we een ander afsprak maken?

En wat ik het leukst had gevonden was een reactie als: “Mag ik u even wat vragen voordat ik erop inga? Waarom vraagt u dat?”

Maar op moment is dat teveel gevraagd. Ik bedoel, ik weet het toch ook echt niet meer. Ik weet alleen maar wat ik geleerd heb. Ik wil graag antwoorden. Of tenminste een open en constructief gesprek. Ik wil niet meer “mundtot” gemaakt met uitspraken als: “Maar het virus raken we nooit meer kwijt.” “Wie geprikt is loopt een 25% kleiner kans om besmet (of is het ernstig ziek?) te raken.” “Dat het virus bestaat is een feit.”

Bla bla bla… ik doe niet meer mee aan bla bla bla. Klaar mee. Vanaf nu ga ik hier weer alleen maar nog leuke dingen opschrijven… dus… het gaat stil worden…

Liefs,

de geitenwollensokkenmens.