Beste mensen,

het is maandag, 20 december 2021, 22 uur 38. Buiten is het donker. Morgen is de kortste dag of (zo als Johan zei) de langste nacht. Daarna gaat het weer lichter worden… of de dagen gaan langer worden… of de nachten korter… hopelijk. Wie weet? Johan en ik hadden vandaag een “discussie” over Newton en appels. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Ik zit hier naar een interview van Kary Mullis te kijken. Jullie kennen hem niet? Geeft niet, hoor. Ik heb het clipje op mijn website gepost. Hij is wel lang – bijna twee uur. Ik ben niet blij met de introductie. Helaas kon ik geen andere vinden. Maar hij is het wel waard om hem te delen – Dr. Mullis te laten horen.

Er is weer heel veel gebeurd de afgelopen dagen. Ook al zit ik meestal thuis achter mijn computer – in mijn roze bubbel. Er gebeurd zo veel in de wereld om me heen…

Inmiddels is het dinsdag, 21 december, 20 uur 38. Ik bent net terug van een gezellige avond met mijn managers van mijn werk. Twee heel erg speciale en leuke mensen. Twee dames die veel verantwoording hebben genomen. Die hun werk uitstekend doen. Twee flessen wijn gedronken en heel veel gelachen.

Het viel me op… hoe moet ik het zeggen? Allebei hebben zich laten prikken – om wat voor reden dan ook. Maar… deze twee waren de eerste twee “geprikte” mensen die ik tegen kwam die wakker waren. Niet in de cognitieve dissonantie terecht zijn gekomen. Ik had vragen aan hun. En dit was serieus de eerste keer dat ik eerlijke antwoorden kreeg. Geen De Jonge antwoord: “Met elke prik staan we sterker.” Goed. Ik wil hier niet te veel over ingaan. Doe ik misschien een andere keer. Maar toen ik zei: “Weet je, misschien zijn je klachten toeval?” kreeg ik te horen: “Je kunt ook één en één gewoon samen tellen!”

Misschien wordt het tijd om mijn stem te laten horen? Met alle gevolgen ervan? Daar ben ik wel bang voor. Zo als veel van jullie weten heb ik biologie gestudeerd. Maar ik werk al jaren niet meer als biologe en ben echt heel veel vergeten van wat ik toen op school en op universiteit geleerd heb.

Op moment praat ik niet meer graag over mijn biologische opleiding. Heb ik te vaak gehoord dat ik dom ben en geen verstand heb. Of juist dat ik té veel weet en me niemand begrijpt. Goed. Laat de geitenwollensokkenmens je even vertellen waarom ze zo veel vragen en twijfels over de huidige situatie heeft.

Polymerase Chain Reaction

Hier begon het eigenlijk allemaal mee. Mijn dilemma. In maart afgelopen jaar had ik heel veel klachten die wel op Corona leken. Ik was moe. Ik kon amper lopen zonder buiten adem te raken. Spierpijn, hoofdpijn, noem het maar op. De enige keer dat ik dit eerder mee had gemaakt was toen ik een hele heftige bronchitis 10 jaar geleden had. Maar toen had ik een geweldige huisarts die me in alles begeleid heeft – mijn lichamelijke en psychische klachten behandeld heeft.

Afgelopgen jaar was het anders. Niemand nam me serieus. Zelfs mijn huisarts niet trouwens. De GGD ook niet. Ik kreeg te horen dat ik maar in isolatie moest gaan – tot dat de klachten weg waren. Geen test. Geen aandacht. Geen niks. Niemand die zei – misschien moeten we er even naar kijken. Het zou wel een longontsteking kunnen zijn… Dus – dat waren de eerste 18 dagen isolatie van afgelopen jaar.

Ik zat heel vaak naar “Corona cijfers” te kijken – als ik het nog goed weet ging het hier toen alleen maar om het aantal doden per land. Dat was wel indrukwekkend en zorgelijk. Bergamo! De reden waarom ik vrijwillig in isolatie ging en bleef. Want – ik wou niemand anders besmetten – misschien de reden zijn voor hun ziekte en ellende.

Toen kwamen de testen. Nee, sorry… toen kwam de PCR test. Weet iemand hier eigenlijk wat dat inhoud? Ik wel! In het kort gezegd is het dit:

Met begin van de “gelijkstelling” dat een positieve PCR test aangeeft dat je ziek bent – dat je Corona hebt – kwamen mijn eerste twijfels. Ik heb ontzettend veel PCR tests gedaan toen ik op universiteit zat. Ze zijn geweldig! Maar ze geven niet aan of je nou wél of niet ziek bent. Wat ze onder ander wel zeggen is – en het spijt me dat dit nou heel erg Jip en Janneke taal is – of je wel of niet in aanraking bent geweest met een bepaald genetisch materiaal die niet van jouw is.

Hier is dus inderdaad het hele systeem sinds afgelopen jaar op opgebouwd! Het aantal positieve Polymerase Chain Reaction tests wordt gelijk gesteld aan het aantal besmette personen. Dit maakt me kwaad. Het maakt me boos. Het is een leugen. Het is niet waar! En dat is voornamelijk de reden waarom ik niet akkoord kan gaan met enige maatregel, met enige “mening”, “overtuiging”, wat dan ook. Zo gauw dat iemand een PCR test gelijk stelt aan het welzijn van mensen heeft hij gewoon geen verstand van biologie!

Voor alle duidelijkheid nog een keer: een “Corona positieve PCR” test betekent niet dat je ziek of besmet bent met het virus! Dit is een wetenschappelijk feit – het is geen “geloof” of “overtuiging” of “mening”. Dit is puur en simpel biologie!

De korte adem van geitenwollensokken

Goed. Gaan we nu verder naar OMIKRON!

Kennen jullie het boek “Der Schnabel des Finken” van Jonathan Weiner? Nee? Als je toch maar weer thuis zit van wegen een positieve test – als je Netflix en Videoland en Prime al voor de zoveelste keer bekeken hebt – ga dan maar gewoon dat boekje pakken. Ik heb hem twintig jaar geleden gelezen en zal dat nu ook weer doen. Hij ligt al klaar.

Wat me opvalt is dat er tegenwoordig heel vaak over “mutaties” gepraat wordt. Iedereen is er als de dood voor. Een nieuwe “killer” virus die de wereld in beslag neemt. Maar… is dat echt zo? Hebben de mensen het niet veel meer over “variaties” dan over “mutaties”? Twee kleine woorden die erg op elkaar lijken – de impact die ze op ons kunnen hebben is enorm.

Hier vraag ik jullie maar weer om ff stil te staan en om te kijken wat er met jezelf gebeurt als je een van de woorden hoort. Wat voel je als het woord “mutatie” valt? En – bij “variatie”?

Strikt biologisch gezien is het als volgt:

Mutation [L. mutatio – Änderung]: Veränderung der genetischen Information.

“Zoologie” Rüdiger Wehner, Walter Gehring, 23. neu bearbeitete Auflage

Die genetische Variabilität artgleicher Individuen […] beruht auf Mutation und Rekombination von Genen. Beides sind Zufallsprozesse, führen also selbst noch nicht zu evolutiven Anpassungen, sondern liefern nur das Rohmaterial für solche Prozesse.

“Zoologie” Rüdiger Wehner, Walter Gehring, 23. neu bearbeitete Auflage

En ook hier hou ik me nu kort in Jip en Janneke taal. De evolutietheorie van Darwin baseert op zich op een “genpool”: er bestaan verschillende genen in “een soort”. Of ze nou wel of niet overleven hangt af van de natuurlijke selectie (de druk van buiten):

Wat zegt dat nou? Elk organisme op deze aarde streeft er voor om te overleven. Elk organisme op deze aarde zorgt er voor om zich voort te platen. Elk organisme ervaart “druk” van buiten (“natuurlijke selectie”). Hoe beter je aangepast bent aan de “druk” des te hoger zijn je kansen om te overleven. Plus – des te hoger zijn je kansen dat je “kinderen” ook overleven.

Ik zeg expres elk organisme – daar tellen virussen ook bij. Virussen “willen” ook overleven. Virussen zijn niet in staat om zich zelf voort te planten. Hier hebben ze een ander organisme voor nodig. Dus… waarom zou een virus – ook al kan hij niet denken – er voor zorgen om iemand anders dood te maken? Geen “gastheer”, geen virus. Simpel.

Gaan we een stapje verder. In elke soort bestaan verschillende “varianten” – wil zeggen – elk organisme heeft op zich zijn eigen, speciaal genetisch materiaal (Jip en Janneke). Op die manier kunnen soorten “overleven”. Elk “individu” is “beter” of “slechter” aangepast aan zijn omgeving. Want – als de omstandigheden veranderen – zo als bij de vlinder boven genoemd – is de kans groot dat er altijd een of meer “individuën” van een soort overleven. Anders zou het einde bestaan zijn. Kunnen jullie me nog volgen?

Hoe hoger de druk van buiten (de natuurlijke selectie), des te hoger de kans voor evolutie. Hoe meer de omstandigheden, de “natuur”, de omgeving verandert – des te groter is de kans voor die paar “individuën” om een voordeel te hebben over hun soortgenoten.

Hoe meer mensen zich laten prikken – des te meer verhoog je de druk van buiten. Des te meer “dwing” je een soort naar “evolutie” – slecht aangepaste dood, beter aangepaste lekker leven en voortplanten. DUS… jullie voelen het al aankomen, hoop ik? Hoe meer mensen zich laten prikken des te hoger is de kans voor “beter aangepaste coronatjes” om te “overleven”. Simpel, oh zo simpel. Jip en Janneke hadden het niet beter kunnen zeggen, toch? Maar ja… ik weet het nog steeds niet… ook Darwin wist het op geen moment niet meer. Hoe moet ik, een kleine geitenwollensokkenmens, het dan wel weten?

Liefs,

de geitenwollensokkenmens