Beste mensen,

het is kerst avond 2021. Ik zit niet thuis maar bij mijn zelf gekozen familie.

Deze blog gaat anders worden. Vrij kort en wat emotioneler (ja, dat kan) dan gewoon. Waarschijnlijk ga ik hem later nog wat aanpassen. Maar nu moeten de worden eruit. Moet ik even mijn gevoelens kwijt.

Kijk, het zit namelijk zo. Ik heb een keuze gemaakt. Voor mezelf. Ik laat me niet prikken. Ik laat me niet testen. En ik leef met alle gevolgens er van. Ik kan er absoluut mee leven dat ik al twee maanden niet meer uit ben geweest. Dat ik nu niet meer naar winkels mag gaan.

Ik kan er ook mee leven dat mensen zeggen dat ik dom ben. Dat ik gevaarlijk ben. Dat ik dood ga aan Corona. Begrijp me niet verkeerd! Ik wil niet op een pijnlijke manier dood gaan. Ik wil geen ander mens dood maken omdat ik ze ziek heb gemaakt.

Uit die reden ben ik eigenlijk in een soort isolatie gegaan. Op zich zit ik nog alleen maar thuis – de enige keer dat ik weg ga is om naar mijn werk te gaan.

Nou – je kunt echt alles van me afpakken. Je mag me schoppen. Je mag me slaan. Je mag me kleineren. Ik ga niks zeggen. Ik ga je aankijken en vragen: “En? Heeft het geholpen? Gaat het beter? En kun je zien wie je nou geschopt hebt? En weet je ook waarom?”

Het is en was en blijft voor alle tijden mijn keuze om niet aan de “norm” te voldoen. Met alle gevolgen ervan.

Maar! Ik ben een gelovig mens. Ik geloof in God. Ik geloof ook in het goede van de mensen.

Wat ik vandaag gehoord heb heeft dus mijn fundatie bijna vernietigd. Mijn geloof in de mensheid…

Er geldt een 3 of 2 of 1 dat maakt op zich niks uit, maar – als je naar de kerk gaat… dan moet je aan g´s voldoen… Anders mag je de kerk niet in. Zonder G geen God. Je leest het goed: zonder G geen God.

En nu vraag ik me af: je zit er dus in de kerk met “Heiligabend”. Je hoort het verhaal van Josef en Maria die niet in een Herberg terecht konden komen. Je hoort het verhaal van de “Heilige drei Könige” die geleid door een ster op zoek gingen naar de heiland. En van Herodes die zo jaloers en bang was dat hij stiekem het kindje wilde vermorden.

Al deze verhalen hoor je dus. Lekker warm op je bankje in de kerk. Je voelt je goed omdat je gewoon naar de kerk bent gegaan. Je voelt je een beter mens. Een echte Christ! Eindelijk weer – na een jaar amper iets doen met je geloof…

En buiten – in de kou en de regen. In de nacht met een hemel vol met sterren. In een lege, eenzame en stille straat… Buiten sta ik. Ik mag niet binnen gaan. Ik mag niet kerstliedjes met jullie zingen. Ik mag niet deelhebben aan de christelijke gemeenschap. Wie ben ik? Wat heb ik gedaan? Waarom mag ik niet binnen? Waarom verstoten jullie me? Is God hier mee eens?

Zondag ga ik voor de kerk staan. Ik ga een liedje voor jullie zingen. Ik geef jullie een “G” in de vorm van een koekje. Ik ga een boordje omhoog houden met erop

Gott gibt Glauben, Gnade, Güte

…en koekjes…

Liefs,

de geitenwollensokkenmens