Beste mensen,

het is donderdag, 30 december 2021, 13 uur 24. Het wordt maar weer tijd om een nieuwe blog te schrijven. Maandag ga ik terug naar huis – beter voor mijn concentratie. Het is heel leuk hier, begrijp me niet verkeerd. Alleen wat luidruchtig van wegen de kleintjes die aan het spelen zijn. Ik ben benieuwd hoe het met mijn nieuwe bovenburen gaat worden… met de kerst heb ik geluidsdempende koptelefoons gekregen. Hopen dat ik ze niet nodig heb…

Ik zit hier achter de laptop – helaas kan ik niet naar buiten kijken. Meestal krijg ik inspiraties als ik de mensen langs zie lopen. Misschien toch de blog thuis afmaken?

Vandaag ben ik van plan om over mijn ervaring met mobiele telefoons te schrijven. Mensen die me goed kennen weten dat ik er best wel een hekel aan heb. Mijn mobieltje ligt op zich thuis – Johan vindt dat niet slim. Voor het geval dat ik ´s nachts naar huis loop en overvallen wordt.

Ik zie het zo – als dat zou gebeuren (wat ik echt niet hoop) dan zou ik dus mijn telefoon moeten pakken – vrij ingewikkeld… hij zit namelijk in mijn handtas. En zo als het hoort is die best wel vol met sleutels, boeken, zakdoekjes, portemonnee, shag, aanstekers… noem het maar op. Telefoon pakken duurt iets langer dus. Dàn moet ik 112 intoetsen… ik denk dat ik beter gebruik van mijn zware tas maak om de aanvaller knock out te slaan.

Hoor ik jullie nou denken: boeken? Zei ze nou ècht boeken? Ja, hoor. Ik heb altijd standaard een boekje bij me om te lezen. Plus een “schrijfboek” om mijn spontane idèèn of gedachten opte schrijven. Anders vergeet ik ze weer.

Het klopt trouwens helemaal dat ik ze ook in mijn mobieltje zou kunnen toetsen of – sterker nog – zou kunnen opnemen. Waarschijnlijk ben ik er gewoon te ouderwets voor om dat te doen.

Het boekje heb ik bij me voor het geval dat ik uit ga – naar een kroeg met vrienden of kennissen. Vaak verschijnen op geen moment in alle handen de smartphones. Iedereen om je heen is bezig met appen, chatten, lezen, muziek zoeken… voor mij zijn de mensen dan niet meer bereikbaar – ook al beweren hun zelf om het wèl te zijn. Op zulke ogenblikken pak ik mijn boekje en begin te lezen. Als de anderen klaar zijn met hun telefoons pak ik het boekje weer in.

Soms vraag ik me af – waarom moet je continu naar je telefoon kijken? Mensen lijken vaak geconditioneerd tot een “bliep, bing, bzzzzz” – groetjes van Pawlow denk ik dan. Google hier, YouTube daar, Facebook tussendoor. Geen seconde dat ze stil zitten en naar de hemel staren, hun gedachten volgen, ze lekker laten vliegen. Zijn ze hun verbeelding kwijt geraakt door de hele dag op een klein schermpje te staren?

Misschien – dacht ik zo bij me zelf – ligt het er ook aan dat ze niet meer weten hoe ze een pen of potlood moeten gebruiken? Of zijn ze ontzettend milieubewust? Hmm… dan zou ik inderdaad een heel slecht mens zijn. Want – zo als ik het al zei – ik hou ervan om papier te gebruiken. Lekker ouderwets. Vinden jullie dàt al erg schadelijk voor het mileu?

Moet je horen – het wordt nog erger… wel is waar een ecologische ramp mijn gedrag… niet alleen dat ik nog steeds papier gebruik… no no… het liefst schrijf ik met een potlood! De bomen die ik op mijn geweten heb! De grafiet! De klei! Ja, ik beken: binnen tien jaar gebruik meer dan één potlood. Zelfs die die ik in de VS gekocht had zijn bijna op! Dat is pas 30 jaar geleden! Mag ik me überhaupt nog milieubewust noemen?

Het wordt tijd om toch maar weer een smartphone te kopen. Voor het milieu! Voor de gezelligheid! Voor buienradar!

Liefs,

de geitenwollensokkenmens.