Beste mensen,

het is al laat. De dag was lang.

Ik weet niet zo goed hoe ik mijn gedachten en gevoelens nou in woorden moet vatten.

Hoe moet ik beginnen? Misschien zo: Op een dag…

Op een dag droomde een meisje haar droom. Haar droom om de beste muzikante te worden die de wereld ooit heeft gezien. Dag om dag, uur om uur, minuut om minuut. Dat was de droom waar haar hele wereld om draaide.

Op school was zij onzichtbaar. Ze hoorde er gewoon niet bij. Ze was anders dan de anderen. Ze zag er anders uit. Anders dan de norm… Dik, lelijk, dom. Dik, lelijk, dom…

En thuis… thuis… Het huis waar haar ouders woonden… het huis waar zij altijd naartoe ging. Het huis. Haar kamer. Veilig… Knus… Gezellig… Dik, lelijk, dom. Dik, lelijk, dom…

Dus op een dag besloot het meisje om muziek te spelen. Alleen maar voor haarzelf. Achter haar piano was ze vrij (dik, lelijk, dom). De buitenwereld viel weg (dik, lelijk, dom). Toonladders en harmonieën (dik, lelijk, dom). Sonaten en Etüden (dik, lelijk, dom). Mozart, Beethoven, Czerny (dik, lelijk, dom). Ze was in haar element.

Zo zou ik uiteraard kunnen beginnen.

Het is inmiddels zondag, 00 uur en 44 minuten. Ik zit hier achter mijn computer. Buiten is het donker.

Vanmiddag kreeg ik een belletje van de huisarts van mijn ouders. Ik was best wel verbaasd. Het klinkt misschien raar, maar ik wist niet eens dat mijn ouders een huisarts hebben. Mijn vader was namelijk zelf arts…Dus… waarom hebben ze een huisarts?

De huisarts had een hele zachte en kalmerende stem. Echt iemand – als je hem zo hoort – waar je meteen heel veilig voelt. Veilig voelt… Veilig?

Hij vertelde me dus, dat mijn ouders ongeveer twee weken geleden in het zieken huis werden opgenomen. Mijn moeder voor haar open been. Mijn vader voor zijn zwak hart. Toen ging hij nog door met praten over hun ziektes. Hun gebreken. Hun situatie thuis. Hun oudste zoon. Voelen jullie het al aankomen?

Mijn ouders lagen dus ruim een week of twee in het ziekenhuis zonder dat mijn broertje of ik er van wisten.

En wat de zachte stem mij ook vertelde… vandaag vertelde… paar uur geleden vertelde met zijn zachte stem is… dat mijn vader een week geleden overleden is.

Het meisje achter de piano is gestopt met spelen.

Liefs,

de geitenwollensokkenmens